WEB wordt een speelse kindervoorstelling die inspeelt op en uitgaat van verbeelding en verbinding. Het wordt een non-verbale dansvoorstelling die alledaagse bewegingen combineert met het acrobatische en het abstracte. Vertrekkend vanuit een zeer herkenbaar voorwerp, een elastiek, ontstaat een hele verbeeldingswereld die fysieke mogelijkheden aanbiedt en uitlokt.

Op scène zijn vier dansers met elkaar verbonden door middel van elastieken. Samen gaan ze op zoek naar de verschillende mogelijkheden die deze constructie biedt. Met momenten lijken de elastieken het onmogelijk te maken om fysiek contact te krijgen. Ze rekken net niet hard genoeg om tot bij elkaar te komen. Andere keren maken de rekkers het onmogelijk om net van elkaar weg te lopen. Er ontstaat een spel van rekken, trekken en soms ook van laten schieten. De dansers raken gefrustreerd door de beperking die de elastieken leggen op hun bewegingsvrijheid. Wanneer ze echter met een frisse blik naar de situatie kijken, zien ze mogelijkheden. Waar de elastieken in eerste instantie vooral limiterend leken, komen ze er samen gaandeweg achter dat ze ook vele nieuwe dingen mogelijk maken.

De verbeelding van zowel spelers als publiek wordt aangesproken. De personages gaan in interactie met de elastieken, die door middel van hun verbeelding tot leven komen. Gedurende de voorstelling wisselen de rekkers van betekenis. Zo bevinden de dansers zich plots in een gigantisch boksring waar een dramatisch gevecht ontstaat. Iets later verandert het team in een heuse rockband die gitaar speelt op knalgele gigantisch grote elastische snaren. Iemand wordt gekatapulteerd van links naar rechts, iemand anders van voor naar achter. Wanneer de elastieken in een wirwar door elkaar hangen, maken de dansers plots deel uit van een gevaarlijke inbraak waarbij ze laserstralen moeten ontwijken.
Door hun fantasie de vrije loop te laten, ontstaat er een letterlijk web van betekenissen. Een web van mogelijkheden.